Pełne, przyrostowe i różnicowe kopie zapasowe

Program Acronis True Image udostępnia trzy metody tworzenia kopii zapasowych: pełne, przyrostowe i różnicowe.

Metoda pełna

Kopia powstała w wyniku zastosowania metody pełnej kopii zapasowej (określanej również mianem pełnej wersji kopii zapasowej) zawiera wszystkie dane istniejące w momencie tworzenia kopii.

Przykład: Piszesz codziennie jedną stronę dokumentu i tworzysz jej kopię zapasową przy użyciu metody pełnej. Program Acronis True Image zapisuje cały dokument za każdym razem, kiedy tworzysz kopię zapasową.

1.tibx, 2.tibx, 3.tibx, 4.tibx - pliki pełnych wersji kopii zapasowych.

Informacje dodatkowe

Pełna wersja kopii zapasowej stanowi podstawę dla kolejnych kopii przyrostowych lub różnicowych. W razie potrzeby można jej użyć jako samodzielnej kopii zapasowej. Samodzielna pełna kopia zapasowa może być optymalnym rozwiązaniem w przypadku częstego wycofywania systemu do stanu początkowego lub w sytuacji, gdy zarządzanie wieloma wersjami kopii zapasowej jest kłopotliwe.

Odzyskiwanie: W powyższym przykładzie, aby odzyskać całą pracę z pliku 4.tibx, potrzebujesz tylko jednej wersji kopii zapasowej – 4.tib.

Metoda przyrostowa

Kopia powstała w wyniku zastosowania metody przyrostowej kopii zapasowej (określanej również mianem przyrostowej wersji kopii zapasowej) zawiera tylko pliki zmienione od czasu utworzenia OSTATNIEJ kopii zapasowej.

Przykład: Piszesz codziennie jedną stronę dokumentu i tworzysz jej kopię zapasową przy użyciu metody przyrostowej. Program Acronis True Image zapisuje nową stronę za każdym razem, kiedy tworzysz kopię zapasową.

Uwaga: Pierwsza utworzona wersja kopii zapasowej zawsze korzysta z metody pełnej.

• 1.tibx – plik pełnej wersji kopii zapasowej.
• 2.tibx, 3.tibx, 4.tibx - pliki wersji przyrostowych kopii zapasowych.

Informacje dodatkowe

Metoda przyrostowa jest najbardziej przydatna, jeśli trzeba często tworzyć kolejne wersje kopii zapasowej i wymagana jest możliwość wycofania zmian do określonego punktu w czasie. Zasadniczo przyrostowe wersje kopii zapasowej zajmują mniej miejsca niż wersje pełne lub różnicowe. Z drugiej strony odzyskanie systemu z wersji przyrostowych w przypadku awarii jest dla programu bardziej pracochłonne.

Odzyskiwanie: W powyższym przykładzie, aby odzyskać całą pracę z pliku 4.tibx, musisz mieć wszystkie wersje kopii zapasowych – 1.tibx, 2.tibx, 3.tibx i 4.tibx. Dlatego w przypadku utracenia lub uszkodzenia przyrostowej wersji kopii zapasowej wszystkie wersje przyrostowe utworzone po niej stają się bezużyteczne.

Metoda różnicowa

Kopia powstała w wyniku zastosowania metody różnicowej kopii zapasowej (określanej również mianem różnicowej wersji kopii zapasowej) zawiera tylko pliki zmienione od czasu utworzenia OSTATNIEJ PEŁNEJ kopii zapasowej.

Przykład: Piszesz codziennie jedną stronę dokumentu i tworzysz jej kopię zapasową przy użyciu metody różnicowej. Program Acronis True Image zapisuje cały dokument z wyjątkiem pierwszej strony zapisanej w pełnej wersji kopii zapasowej.

Uwaga: Pierwsza utworzona wersja kopii zapasowej zawsze korzysta z metody pełnej.

• 1.tibx – plik pełnej wersji kopii zapasowej.
• 2.tibx, 3.tibx, 4.tibx – Pliki różnicowych wersji kopii zapasowych.

Informacje dodatkowe

Metoda różnicowej kopii zapasowej jest metodą pośrednią między dwiema opisanymi powyżej. Do jej utworzenia potrzeba mniej czasu i miejsca niż w przypadku kopii pełnej, ale więcej niż w przypadku kopii przyrostowej. Do odzyskania danych z różnicowej wersji kopii zapasowej program Acronis True Image potrzebuje tylko wersji różnicowej i ostatniej pełnej wersji. Dlatego odzyskiwanie z wersji różnicowej jest prostsze i bezpieczniejsze niż z wersji przyrostowej.

Odzyskiwanie: W powyższym przykładzie, aby odzyskać całą pracę z pliku 4.tibx, potrzebujesz dwóch wersji kopii zapasowej – 1.tibx i 4.tibx.

Aby wybrać preferowaną metodę tworzenia kopii zapasowej, zwykle należy skonfigurować niestandardowy schemat tworzenia kopii zapasowych. Aby uzyskać więcej informacji, patrz Schematy niestandardowe.

Changed Block Tracker (CBT)

Technologia CBT przyspiesza proces tworzenia kopii zapasowych podczas tworzenia lokalnych przyrostowych lub różnicowych wersji kopii zapasowych na poziomie dysku. Zmiany zawartości dysku są stale śledzone na poziomie bloków. Po rozpoczęciu tworzenia kopii zapasowej zmiany można natychmiast zapisać w kopii zapasowej.