Scentralizowany plan tworzenia kopii zapasowych można wdrożyć na komputerze, na którym nie ma danych spełniających reguły wyboru. Podczas wdrażania planu nie są rejestrowane błędy ani ostrzeżenia, ponieważ przyjmuje się, że odpowiednie dane mogą się pojawić w przyszłości. Plan tworzenia kopii zapasowych powstaje w normalny sposób i jego stan zmienia się na Wdrożone.
Jeśli w chwili rozpoczęcia zadania program nie znajdzie danych do utworzenia kopii zapasowej, plan zakończy się niepowodzeniem, a status zasad zmieni się na Błąd. Jeśli program znajdzie co najmniej jeden z elementów danych, zadanie tworzenia kopii zapasowych zakończy się powodzeniem z ostrzeżeniem. Nastąpi również odpowiednia zmiana statusu planu.
Zadania tworzenia kopii zapasowych będą uruchamiane zgodnie z harmonogramem określonym przez plan i będą dawać podobny wynik, dopóki wszystkie elementy danych nie pojawią się na komputerze lub plan nie zostanie zmodyfikowany w celu wykluczenia nieistniejących elementów.
Przykłady
Przyjmijmy, że reguła wyboru określa, że plan ma powodować tworzenie kopii zapasowej woluminów D: i F:. Plan jest wdrożony na komputerach z systemami Linux oraz Windows. Po rozpoczęciu tworzenia pierwszej kopii zapasowej plan otrzymuje status Błąd na komputerach z systemem Linux oraz na tych komputerach z systemem Windows, które nie zawierają takich woluminów. Plan ma status Ostrzeżenie na komputerach z systemem Windows, na których znajduje się wolumin D: lub F:, chyba że wystąpi zdarzenie powodujące błąd.
Plan, który ma powodować tworzenie kopii zapasowej woluminów [SYSTEM] i /dev/sda1, będzie miał status Ostrzeżenie na komputerach z systemem Windows (ponieważ wolumin /dev/sda nie zostanie znaleziony) oraz na komputerach z systemem Linux, na których istnieje wolumin /dev/sda1. Dzieje się tak dlatego, że woluminu [SYSTEM] nie można znaleźć. Plan będzie miał status Błąd na komputerach z systemem Linux, na których nie ma urządzenia SCSI.