Scenariusz zaawansowany — ochrona CDP klastra programu Exchange
W niniejszej sekcji opisano przykład tworzenia kopii zapasowych z wielu serwerów Exchange połączonych w klaster. Przedstawiono tu sposoby korzystania z zaawansowanych funkcji: ciągłej ochrony danych (CDP), metody tworzenia ekspresowej pełnej kopii zapasowej oraz deduplikacji danych.
Aby umożliwić przywrócenie danych programu Exchange do dowolnego niestandardowego punktu w czasie, zostanie zastosowany schemat tworzenia kopii zapasowych CDP. W tym schemacie można określić czas wykonywania pełnych kopii zapasowych. Ponadto kopie zapasowe plików dziennika transakcji są tworzone automatycznie zaraz po zamknięciu tych plików przez program Exchange. Przedstawiony przypadek zakłada tworzenie pełnych kopii zapasowych każdej nocy.
Aby pełne kopie zapasowe były tworzone szybciej i zajmowały znacznie mniej miejsca, można je tworzyć w skarbcu deduplikacji przy użyciu metody ekspresowej pełnej kopii zapasowej. W przypadku tej metody program tworzy kopię zapasową samych zmian względem poprzedniej pełnej kopii zapasowej. W związku z tym, że niezmienione dane są już przechowywane w skarbcu deduplikacji, program dodaje tylko odwołanie do niezmienionych danych.
Aby uwolnić serwer produkcyjny od obciążenia związanego z operacjami tworzenia kopii zapasowych, program zostanie skonfigurowany w taki sposób, aby tworzył kopie zapasowe danych klastra z dowolnej z jego pasywnych kopii bazy danych. Jeśli w danym momencie żadna pasywna kopia nie będzie dostępna, program będzie mógł utworzyć kopię zapasową aktywnej kopii bazy danych.
W przykładzie odzyskiwania załóżmy, że trzeba odzyskać utraconą lub uszkodzoną bazę danych programu Exchange do stanu tuż sprzed awarii.