Zdefiniuj reguły wyboru woluminów. Na podstawie tych reguł będą tworzone kopie zapasowe woluminów na komputerach, które mają być uwzględnione w scentralizowanym planie tworzenia kopii zapasowych.
W poniższej tabeli znajduje się objaśnienie reguł wstępnie zdefiniowanych, które można wybrać na liście. W nazwach szablonów jest uwzględniana wielkość liter.
|
|
|
Elementy uwzględniane
|
W oknie reguł wyboru:
|
Komentarze
|
Woluminy systemów Windows i Linux
|
Wszystkie woluminy
|
Wpisz lub wybierz: [Wszystkie woluminy]
|
Dotyczy wszystkich woluminów na komputerach z systemem Windows i wszystkich zamontowanych woluminów na komputerach z systemem Linux.
|
Woluminy systemu Windows
|
Wolumin C:
|
Wpisz C:\ lub wybierz tę pozycję z listy
|
|
Wolumin systemowy
|
Wpisz lub wybierz: [SYSTEM]
|
Wolumin systemowy zawiera pliki specyficzne dla sprzętu, takie jak Ntldr, Boot.ini i Ntdetect.com, które są potrzebne do uruchomienia systemu Windows.
Istnieje tylko jeden wolumin systemowy, nawet jeśli na komputerze jest zainstalowanych wiele systemów operacyjnych Windows.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Uwaga dotycząca komputerów z systemem Windows” poniżej.
|
Wolumin startowy
|
Wpisz lub wybierz: [BOOT]
|
Dotyczy woluminu startowego na komputerze zarejestrowanym.
Wolumin startowy zawiera folder systemu operacyjnego Windows i pliki pomocnicze tego systemu (zwykle znajdują się one w folderze Windows\System32). Może on być woluminem systemowym, ale nie musi.
Jeśli na komputerze jest zainstalowanych wiele systemów operacyjnych, jest to wolumin startowy systemu operacyjnego, w którym jest zainstalowany agent.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Uwaga dotycząca komputerów z systemem Windows” poniżej.
|
Wszystkie woluminy stałe
|
Wpisz lub wybierz: [Woluminy stałe]
|
Dotyczy wszystkich woluminów innych niż nośniki wymienne. Woluminy stałe znajdują się na urządzeniach SCSI, ATAPI, ATA, SSA, SAS i SATA oraz macierzach RAID.
|
Pierwszy dysk
|
Wpisz lub wybierz: [Dysk 1]
|
Odpowiada pierwszemu dyskowi zarejestrowanego komputera i obejmuje wszystkie woluminy na tym dysku.
|
Woluminy systemu Linux
|
Pierwsza partycja na pierwszym dysku twardym IDE komputera z systemem Linux
|
Wpisz lub wybierz: /dev/hda1
|
hda1 to standardowa nazwa urządzenia oznaczająca pierwszą partycję na pierwszym dysku twardym IDE. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Uwaga dotycząca komputerów z systemem Linux” poniżej.
|
Pierwsza partycja na pierwszym dysku twardym SCSI komputera z systemem Linux
|
Wpisz lub wybierz: /dev/sda1
|
sda1 to standardowa nazwa urządzenia oznaczająca pierwszą partycję na pierwszym dysku twardym SCSI. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Uwaga dotycząca komputerów z systemem Linux” poniżej.
|
Pierwsza partycja na pierwszym programowym dysku twardym RAID komputera z systemem Linux
|
Wpisz lub wybierz: /dev/md1
|
md1 to standardowa nazwa urządzenia oznaczająca pierwszą partycję na pierwszym programowym dysku RAID. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Uwaga dotycząca komputerów z systemem Linux” poniżej.
|
Systemy operacyjne Windows starsze niż Windows 7 i Windows Server 2008 R2 zapisują pliki systemowe i program ładujący na tym samym woluminie, chyba że podczas instalacji został określony inny wolumin. Jeśli pliki systemu Windows i program ładujący znajdują się na tym samym woluminie, wybranie opcji [SYSTEM] lub [BOOT] wystarcza do utworzenia kopii zapasowej całego systemu operacyjnego. W przeciwnym razie należy wybrać obie opcje: [SYSTEM] i [BOOT].
Systemy operacyjne Windows 7, Windows Server 2008 R2 oraz nowsze tworzą specjalny wolumin systemowy o nazwie System Reserved. W razie wybrania opcji [SYSTEM] program utworzy kopię zapasową tylko tego specjalnego woluminu. W przypadku tworzenia kopii zapasowych komputerów z tymi systemami operacyjnymi należy zawsze wybierać obie opcje: [SYSTEM] i [BOOT].
Ponieważ scentralizowane plany tworzenia kopii zapasowych obejmują zwykle wiele komputerów z różnymi systemami operacyjnymi, firma Acronis zaleca wybieranie zawsze obu woluminów (systemowego i startowego) w celu utworzenia kopii zapasowej. Zapewnia to integralność każdego z systemów operacyjnych.
W jednym scentralizowanym planie tworzenia kopii zapasowych można uwzględnić zarówno woluminy (partycje) systemu Windows, jak i systemu Linux.
Na przykład można skonfigurować scentralizowany plan tworzenia kopii zapasowych woluminu C: na komputerach z systemem Windows oraz partycji /dev/hda1 na komputerach z systemem Linux.
W systemie Linux, w odróżnieniu od systemu Windows, nie ma wyraźnej różnicy między woluminem (partycją) a folderem (katalogiem). W systemie Linux istnieje partycja główna (oznaczona jako /), do której są podłączone (zamontowane) elementy różnego typu, w tym dyski twarde, katalogi i urządzenia systemowe. Tworzą one drzewo przypominające strukturę plików i folderów systemu Windows.
Załóżmy na przykład, że na komputerze z systemem Linux znajduje się dysk twardy podzielony na trzy woluminy, czyli partycje: pierwszą, drugą i trzecią. Partycje te są dostępne w drzewie odpowiednio jako /dev/hda1, /dev/hda2 i /dev/hda3. Aby utworzyć kopię zapasową trzeciej partycji, w oknie dialogowym Dane uwzględniane w kopii zapasowej należy wpisać regułę /dev/hda3.
Ponadto partycję sytemu Linux można zamontować w dowolnym miejscu drzewa. Na przykład partycja /dev/hda3 może być zamontowana jako „podkatalog” w drzewie. Drzewem może być na przykład katalog /home/usr/docs. W takim przypadku, aby utworzyć kopię zapasową trzeciej partycji, w polu Wolumin można wpisać /dev/hda3 lub /home/usr/docs.
Ogólnie rzecz biorąc, konfigurując scentralizowany plan tworzenia kopii zapasowych woluminów na komputerach z systemem Linux, w regułach wyboru woluminów należy wprowadzić ścieżki odpowiadające partycjom (takie jak /dev/hda2 lub /home/usr/docs z poprzedniego przykładu), a nie katalogom.
Standardowe nazwy partycji systemu Linux
Nazwy, takie jak /dev/hda1, odzwierciedlają standardowy sposób nadawania nazw partycjom dysków twardych IDE w systemie Linux. Przedrostek hd oznacza typ dysku (IDE), a oznacza pierwszy dysk twardy IDE w systemie, a 1 — pierwszą partycję na tym dysku.
Ogólnie standardowa nazwa partycji systemu Linux ma trzy składowe:
- Typ dysku: hd (dyski IDE), sd (dyski SCSI), md (programowe dyski RAID, na przykład woluminy dynamiczne)
- Numer dysku: a dla pierwszego dysku, b dla drugiego dysku itd.
- Numer partycji na dysku: 1 dla pierwszej partycji, 2 dla drugiej partycji itd.
Aby zagwarantować tworzenie kopii zapasowych wybranych dysków niezależnie od ich typu, w oknie dialogowym Dane uwzględniane w kopii zapasowej należy dodać trzy wpisy, po jednym dla każdego z możliwych typów. Aby na przykład utworzyć kopię zapasową pierwszego dysku twardego na każdym komputerze z systemem Linux podlegającym scentralizowanemu planowi tworzenia kopii zapasowych, warto dodać następujące reguły:
/dev/hda1
/dev/sda1
/dev/mda1
Nazwy woluminów logicznych
Aby utworzyć kopie zapasowe woluminów logicznych, nazywanych również woluminami LVM, określ ich pełne nazwy w regułach wyboru. Pełna nazwa woluminu logicznego obejmuje grupę woluminów, do której on należy.
Aby na przykład utworzyć kopie zapasowe dwóch woluminów logicznych: lv_root i lv_bin, które oba należą do grupy woluminów vg_mymachine, określ następujące reguły wyboru:
/dev/vg_mymachine/lv_root
/dev/vg_mymachine/lv_bin
W celu wyświetlenia listy woluminów logicznych na komputerze użyj narzędzia lvdisplay. W naszym przykładzie dane wyjściowe będą podobne do następujących:
--- Logical volume ---
LV Name /dev/vg_mymachine/lv_root
VG Name vg_mymachine
…
--- Logical volume ---
LV Name /dev/vg_mymachine/lv_bin
VG Name vg_mymachine
…
Uwaga dotycząca komputerów z systemem Windows