Skarbiec to lokalizacja służąca do przechowywania archiwów kopii zapasowych. W celu ułatwienia obsługi i administracji skarbiec jest powiązany z metadanymi archiwów. Odwołania do tych metadanych przyspieszają i ułatwiają operacje na archiwach i kopiach zapasowych przechowywanych w skarbcu.
Skarbiec można założyć na dysku lokalnym lub sieciowym, nośniku wymiennym albo urządzeniu taśmowym.
Nie istnieją ustawienia służące do ograniczania rozmiaru skarbca ani liczby kopii zapasowych w skarbcu. Można ograniczyć rozmiar każdego archiwum stosując czyszczenie. Jednakże całkowity rozmiar archiwów przechowywanych w skarbcu jest ograniczony przez rozmiar urządzenia przechowującego.
Dlaczego warto tworzyć skarbce?
Skarbce centralne i osobiste
Skarbiec centralny to lokalizacja sieciowa przydzielona przez administratora serwera zarządzania jako miejsce przechowywania archiwów kopii zapasowych. Skarbiec centralny może być zarządzany przez węzeł magazynowania (skarbiec zarządzany) lub niezarządzany. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Skarbce centralne.
Skarbiec osobisty to skarbiec utworzony przy użyciu bezpośredniego połączenia konsoli z komputerem zarządzanym. Skarbce osobiste są związane z konkretnym komputerem zarządzanym.
Widok „Skarbce”
Skarbce (w panelu nawigacji) — najwyższy element drzewa skarbców. Klikając go, można wyświetlić skarbce centralne i osobiste. Do wykonywania czynności w odniesieniu do dowolnego skarbca służy pasek narzędzi znajdujący się w górnej części widoku Skarbce. W przypadku skarbców centralnych zobacz Czynności dotyczące skarbców centralnych. W przypadku skarbców osobistych zobacz Czynności dotyczące skarbców osobistych.
Klikając dowolny skarbiec w drzewie skarbców, można otworzyć szczegółowy widok tego skarbca i wykonywać czynności w przechowywanych w nim archiwach i kopiach zapasowych.